#4.1 Verbinding verbroken

Als je voelt dat je dagelijks leven gehinderd wordt door kleine futiele maar turbulente reactieve emoties. Als je voelt dat je gedachten in een continue vortex blijven ronddraaien en zich niet kunnen losmaken uit die wervelende omgeving. Dan kan het zijn dat je de verbinding met jezelf verloren bent.

De volgende oorzaken kunnen aan de basis liggen van het verlies aan verbinding:

Een stressperiode vanwege een externe of interne factor zoals corona-crisis, parentale zorgen, huwelijksproblemen, etiketjes of eender welke beperkingen etc…
Een big T trauma (zie afbeelding hieronder)
Een small t trauma (zie afbeelding hieronder)

Personen met een vroeg kinderlijk trauma (small t) kennen geen periode voor het trauma. Ze hebben vanaf jong af aan geleefd in een bubbel van (onbewuste) stress en angst. Jammer genoeg hebben ze ook geleerd om daardoor zichzelf te boycotten en de overlevingsstrategieën voor zich te laten spreken.
Het is een reflex: een programmatie, of conditionering as you will, in het brein dat zich daar vast heeft gebeiteld.

De verbinding is verbroken. Personen met een small t (zoals ik) kunnen zich eigenlijk geen leven in verbinding voorstellen. Hoe kunnen ze hier dan naar streven (dopamine) en hoe herkennen ze deze verbinding (oxytocine) eens ze de manier hebben gevonden?

Het is een heel proces dat eraan vooraf gaat om de verbinding met jezelf te herstellen na trauma. Ik ben een bondige procesbeschrijving in bundelvorm aan het gieten met de handvaten die mij hebben geholpen. Vanzelfsprekend is dit bij iedereen anders, maar het kan wel een leidraad zijn voor anderen om stap voor stap naar inzicht en verbinding te komen. Externe hulp zoals een psychologe of therapeut is zeker niet onmisbaar als je blijft vastlopen op 1 bepaalde stap in dat proces.

Om jullie al een eens een idee te geven hoe je kan starten met die verbinding te herstellen kunnen we best eerst starten met een tijdlijn. Een recente versie van Word geeft je de mogelijkheid om een ‘smart-art’ in te voegen als tijdlijn. Ik heb de mijne gemaakt. Als je mij aanspreekt kan ik hem je wel bezorgen via mijn facebook-pagina in een privé bericht (zie link onderaan de pagina).

De tijdlijn kan je al heel wat inzichten verschaffen. Wat zette je prominent (groot) in je tijdlijn en wat zette je kleiner in je tijdlijn? Voor jou de hoofd- en bijzaken. Mogelijk zie je niets wat je onrust en turbulente reactieve emoties kunnen verklaren. Ik kan je dan enkel aanraden om met een professioneel iemand te praten die door inzichtelijke therapie kan achterhalen wat je hindert in het dagelijkse leven.

Bijkomend heb ik in het verleden een Excel-tabel gemaakt om mijn reactieve emoties te noteren bij specifieke situaties per levensdomein. Zo kon ik in kaart zetten op welke locatie/situatie ik welke emotie/gedachte had en dieper graven naar de onderliggende (triggerende) kernemotie. Deze kernemotie is de basis van de triggers die meestal de personen in big T en small t doen overschakelen naar survival mode. Onveilig of angstig gevoel is daarbij de gemeenschappelijke noemer. Wie deze tabel graag zou willen om in te vullen met je eigen praktijkverhalen wil ik je deze graag bezorgen via mail. Spreek me even aan via mijn facebook-pagina in een privébericht.

De ingevulde tabel gaf me veel inzichten in de zoektocht naar de onderliggende kernemoties – The Gottman Institute gaf deze triggers/kernemoties mooi weer:

Na onderzoek vond ik een interessant scoreblad dat je triggers kan meten van lage naar hoge dreiging (cortisol). Ik heb je al eerder verteld dat de triangulatie van emotie-regulatie hier ook mee linkt. Dreiging, streven en troost/trots. Als je level van dreiging continu hoog wordt gescoord zit je bijna continu in waakzaamheid en zal je sneller in de rode zone (7-10 bij de onderstaande afbeelding) komen qua reactieve emotie. Deze reactieve emoties kunnen als zeer hinderlijk ervaren worden bij jezelf maar ook voor je omgeving. Sommige kunnen zelfs, wanneer ze langdurig voorkomen, schadelijk zijn voor de andere partij (bijvoorbeeld je eigen kind vanwege risico op destructieve parentificatie: roulerende rekening weet je nog?)

Je brein is een voortdurende dynamische omgeving. Het brein werkt zelfs tijdens je slaap! Het is daarom niet ondenkbaar dat de neurologische paden kunnen worden heraangelegd door positieve gedachten, verminderde stress, acceptatie en loslaten van bepaalde patronen. Net zoals het brein ook werd geboetseerd tijdens het vroeg kinderlijk trauma. Je kunt losbreken van je eerdere programmatie zodat je kunt reageren 100% vanuit je bevrijdde zelf en niet vanuit je trauma. Je IQ, EQ, SQ en FQ kunnen ook aangevuld of gefilterd worden zodat je een gebalanceerd leven kunt leven.

Dit allemaal is zeer zeker mogelijk maar kan een lange tijd in beslag nemen. Niet enkel (zelf verworven of extern verkregen) inzichten zijn van belang via praatsessies zoals ik ze noem. Maar bepaalde praktische therapievormen kunnen je een breintje helpen (get it?) om de verbinding met jezelf terug te herstellen. Hier kom ik uitgebreider op terug in het tweede deelthema: de verbinding met jezelf herstellen. Misschien probeer ik er zelf eentje uit en deel je mijn ervaringen hierover.

Maar wees niet ontmoedigd! Ook zit je nog niet ver in het proces. Ook al voelt het nog een ver van je bed-show. Je bewust worden van bepaalde systemen in je brein, je lichaam en het gedrag dat daarop volgt is de eerste essentiële stap! Dit kan ook al een bepaalde rust geven zodat je met frisse moed de volgende stap kunt nemen, met of zonder hulp.

Wees niet beschaamd als je hulp nodig hebt. Er is iets zoals draagkracht en draaglast. Niet iedereen heeft dezelfde verhouding en dat maakt je niet sterker of zwakker als persoon. Het herkennen dat je draagkracht niet zo groot is (of denk eens zo: je draaglast kan gewoon enorm zwaar zijn) is op zich al super sterk van je!

De grenzen zien van je vermogen is eerlijk waar een super talent!