Proloog
Ik blijf nog steeds overtuigd van het feit dat trauma therapie op 2 professionele manieren moet aangepakt worden: top down (brein) en bottom up (lichaam). Niet enkel oorzaak – gevolg (brein) is belangrijk zodat je kan plaatsen waar het allemaal vandaan komt. Eveneens enkel het gevolg (opgeslagen in het lichaam van het moment dat je trauma begon) is de moeite waard om onder de loep te nemen en je bewust te worden van de actuele lichamelijke sensaties tijdens triggers.
Bovendien is ook niet onbelangrijk dat je accepteert wat er in het verleden is gebeurd en kunt proberen te komen tot vergeving. Niet zozeer omdat je de andere ‘off the hook’ laat maar eerder om je eigen mentale en lichamelijke toestand rust te gunnen van alles wat er is geweest: want daar kan je helaas niks meer aan veranderen.
Wat je kan veranderen en waar je wel controle over hebt is je heden en toekomst en dat kan enkel als je de man of vrouw in de spiegel goed observeert en de nodige stappen onderneemt om zelf te kunnen doorgaan met het leven dat je werd gegeven. Hoe shitty dat ook kan zijn… Het wordt al een stukje lichter om dragen als je de tools krijgt qua bewustwording en je er praktisch mee aan de slag kunt gaan.
Sessie 3: psycho-educatie
Ik kan weinig toevoegen over de top down manier van deze sessie.
Er werd vooral ingezoomd om praktisch aan de slag te gaan met mijn ‘nu’ reactie tijdens een trigger. Het is vooral tijdens zo’n ‘nu’ reactie dat het gezinsklimaat eronder te lijden heeft. Begrijp me zeker niet verkeerd! De ‘nooit’ reactie (het wegduwen van de emotie) speelt jezelf vooral heel erg parten, maar heeft geen onmiddellijke impact in het gezinsklimaat (wel op lange termijn natuurlijk).
Deze ‘nu’ reactie is de ‘coming out’ reactie door actief iets te doen met wat ik voel bijvoorbeeld tijdens of direct na een trigger disproportioneel reageren naar mijn communicatiepartner toe en dit niet vanwege de actuele situatie of uitspraak maar een breinflits naar het verleden.
De HYPER arousal in de window of tolerance (vanwege het aanspreken van het sympathetic nervous system: de amygdala highjack > kern voor de emotie-regulatie).
Sessie 3: Somatic Experience (SE)
De sessie ging er vooral over om tijdens ‘nu’ triggers beter te focussen op de lichamelijke sensaties en van daaruit deel voor deel ervan bewust te worden en daarna per deel te ontspannen.
De oefening was in een stoel waarbij je spanning moest zetten op je voeten op de vloer (induwen) en van daaruit bekijken wanneer je spanning voelt en dan je lichaam vertraagd te laten bewegen zo dat je de spanning niet meer voelt (intuïtief en niet mechanisch). Daarna moest je de ellebogen tegen de armleuning induwen en opnieuw je lichaam intuïtief laten bewegen tot dat je ook je spanning niet meer voelt.
Het is een oefening waarbij je tijdens een ‘nu’ reactie nog niet meteen vat op zult hebben. Meestal is die nog te instinctief. Maar als je de oefening regelmatig doet zonder trigger ga je dit tijdens een trigger wel eenvoudiger toepassen. Dit is een soort oefening om te aarden.
Hierin heb ik zelf nog een langere weg te gaan omdat die bewustwording rond de lichaamssensaties (en ze vooral benoemen) heel moeilijk is. Wat ik wel weet is dat ik me meer zal moeten toespitsen op dit ‘aarden’: ademhaling, fysieke en visuele bewustwording, zintuiglijk, zelfzorg, afleiding.
In de ratrace die het leven heet geeft me dit weinig speling. Daarom zal ik een blogartikel wijden aan ‘start to meditate’. Enkel door onderzoek om jullie te informeren, kan ook ik zelf eindelijk starten met dit hoofdstuk (or so I learned van de andere blogartikels). Dankzij de start van mijn blog ben ik al op zo’n korte tijd zo ver geraakt. Dit middel heiligt alleszins het doel.
Tot dan: zorg voor jezelf, anderen en blijf gezond. Bovendien een goede zomervakantie waarbij jullie je kunnen onthaasten tijdens deze intense corona-tijd.
How to survive in life 