Ik heb mijn reis naar heling aangevat. Het is belangrijk dat ik niet teveel hooi op mijn vork neem, want dat heb ik zeker gemerkt na mijn eerste familieopstelling vorige week zaterdag. Eigenlijk goed dat ik intuïtief een spreiding hebt gemaakt van de nieuwe therapieën om geen overload aan prikkels te krijgen. Ik schrijf deze blogpost daarom ook enkele dagen later omdat ik eerst wat tot mezelf wilde komen.
Wat kan ik je vertellen over familieopstellingen. Eigenlijk wil ik je er niet teveel over vertellen omdat je best met een open houding zo’n opstelling beleeft. Zelf heb ik ook pas na mijn opstelling contact gezocht met mede geadopteerden om te horen hoe zij zo’n opstelling hebben beleefd.
Wat ik je wel wil vertellen is een korte samenvatting waar het vandaan komt en wat de opstelling tracht te realiseren. Here I go.
Familieopstelling werd uitgewerkt door de grondlegger: Bert Hellinger. Hij baseerde zich op de oude en huidige stammen die hun voorouders blijven (h)erkennen en betrekken in het huidige leven. Je hebt buiten je eigen interne systeem ook een familie- en maatschappelijk systeem waar je, samen met je biologische/verworven familieleden, deel van uitmaakt. Boven dat alles is er het verbindende veld, vaak verborgen en onbewust, dat je brengt naar een Groter Geheel.
Het is de bedoeling om de onbewuste en onzichtbare patronen van knellende relaties binnen je familiesysteem te onthullen. Het zijn net deze patronen die je niet volledig laten zijn wie je bent of dat je je eigen plaats verkeerd of niet ten volle kunt innemen in de fontein.
Er zijn drie elementen die hierbij worden in aanschouwing genomen:
- Iedereen moet zijn plaats innemen ongeacht of ze onzichtbaar, onbewust en niet meer in de familie horen
- Alles heeft een volgorde
- Als er een rolverwisseling (bijvoorbeeld parentificatie en geleefd worden door iemand anders) heeft plaatsgevonden dienen deze terug op hun eigenlijke plaats te worden gezet (plaats en volgorde)
Mijn opsteller zag al meteen dat de volgorde in mijn fontein incorrect was. Ik plaatste mezelf onder mijn adoptieouders en ging zo verder in de stamboom. Echter moet je vanuit geboorte de volgorde indelen. Ik sta dus eigenlijk onderverdeeld onder mijn biologische ouders en mijn adoptieouders worden naast mijn biologische ouders opgesteld. Bovendien zijn er in mijn familiesysteem een aantal leden onzichtbaar door on/bewuste ideeën en vanwege rolverwisseling (bv. destructieve parentificatie).
De opstelling deed ik 1 op 1 in plaats van in groep. Ik had vooraf het gevoel dat ik in groep mezelf zou afsluiten en niet genoeg openstellen. Ik heb al eens in mijn blog vermeld hoe ik me voel in groepsdynamieken. Maar door achteraf met enkel mede geadopteerden te babbelen die ook reeds zo’n familie/adoptieopstelling hebben gedaan, denk ik toch ook eens deel te nemen aan zo’n groepsopstelling.
Ik wil nog even inzoomen op de representanten die misschien nooit levend/bewust aanwezig zijn geweest. Miskramen of doodgeboren kindjes horen ook in je eigen fontein geplaatst te worden in volgorde van leeftijd. Net zoals bij parentificatie dat je een rolverwisseling hebt en je dus op de plaats van één (of beide) van je ouders komt te staan terwijl je op systemische wijze op je eigen plaats moet staan. Je plaats kan dus ver staan van waar je eigenlijk moet staan.
Wat ik kan concluderen uit deze opstelling is dat het een zeer intense beleving was waar ik redelijk veel gehuild heb. Het was alsof de representanten (uit mijn familiesysteem) in me aanwezig waren. Soms in die van de opsteller. Het overkoepelende veld waarvan ik eerder sprak is wel degelijk in ieder van ons aanwezig. Maar we zijn zo ‘out of tune’ met dit overkoepelende veld door de ratrace, maatschappelijke/individualistische tendensen. Mede ook een mogelijke oorzaak dat we zo ‘out of tune’ zijn met onszelf. Zo zie je dat er veel knellende relaties zijn die je houden van je eigen plaats in de fontein en je je nooit echt lekker voelt in de wereld of het systeem.
Het mooiste dat ik mezelf kon geven na deze opstelling was een opkomend gevoel van ‘mezelf houden’ alsof ik terug mocht zijn wie ik ben met mijn eigen keuzes en eigen wensen. Dit gevoel mocht ik even vastzetten door dit te tekenen met mijn niet dominante hand. Ik stelde het voor met een boom die door alle jaargetijden moet, maar waarvan ik ook steeds mijn eigen vruchten kan plukken en diepe wortels die me stabiel houden. Embracing my tree of life…
Ik probeer het nog allemaal te laten bezinken en ondertussen blijf ik naar mijn eigen cognitieve therapeut gaan om een professionele terugval basis te behouden. Weliswaar op een later pitje omdat het financieel en mentaal allemaal haalbaar moet blijven.
Ik hoop dat ik je hiermee heb kunnen boeien en mijn volgende trial zal pas eind juni, begin juli zijn als ik start met mijn combinatie van lichaams/cognitief gericht werk (SE/NARM).
Tot dan: zorg voor jezelf, anderen en blijf gezond!
How to survive in life 