Zoals jullie al weten sinds de start van mijn blog is dat ik geadopteerd ben. Interlandelijke adoptie betekent dat je wordt opgevoed (nurture) door niet bloedverwanten i.p.v. je biologische ouders (nature). Je kan als geadopteerde het gevoel hebben dat je een dubbele identiteit. Je loyaliteit voelt ook gespleten aan: je moeder van herkomst t.a.v. je moeder van nu. Het blijft een terugkomend sentiment: het zoeken van je roots. Het is mijn recht om de wortels van mijn ontspruitende boom te zoeken.
Mijn medische geschiedenis is niet geweten. Toch kon men vroeger zien dat ik aan bloedarmoede leed waarbij het verwekken van een kind met een partner die ook aan bloedarmoede lijdt schadelijk kan zijn voor het kind. Een geluk dat ze dit bij onderzoek vonden, maar de rest van mijn medische geschiedenis hangt in het ijle.
Het weeshuis (Nirmala Shishu Bhavan) en de vreugdezaaiers vertelden me dat ik geboren ben in Hilakanti (slecht Vlaams voor Hailakandi) in het Noord – Oostelijk deel van India: Assam. Toevallig (of niet) ligt dat vlak langs Bangladesh. De verhalen over adoptie wezen me ook in de richting dat ik mogelijk van een geheel andere plaats afkomstig zou kunnen zijn. Moeders reisden ver doorheen het land om hun kind af te staan om zeker niet gelinkt te kunnen worden aan het kind. Ik heb een donkerbruin vermoeden (#puninteded) dat ik mogelijks van Bangladesh afkomstig zou kunnen zijn en gewoon afgestaan in Hailakandi.
In 2001 gaf het weeshuis, op mijn vraag, me een blaadje papier met de naam van mijn biologische moeder. Is deze informatie correct of een troostprijs zodat ik zou ophouden met zoeken? Na een digitaal onderzoek in de regio en chats met de lokale bevolking leek de naam veel voorkomend in de regio van afstand: Hailakandi.
Ik zou ik niet zijn zou ik genoegen nemen met deze informatie. Een search op facebook aan de hand van de naam van mijn biologische moeder bracht me 1 serieuze hit op. Iemand uit Bangladesh die gestart is op middelbare school in 1970. De verder zoektocht op google bracht me naar dezelfde dame die geaffilieerd zou zijn met ongehuwde zwangere vrouwen. Tja … je zou denken he…
Zonder echt ter plaatse te gaan neuzen zal ik nooit echt volledig te weten komen wat er nu aan is van mijn herkomst. Dat deel van de zoektoch boezemt me ook angst in. Alsof ik er drempelvrees voor heb.
Het lot is me toch gunstig gezind! Een engel, die volgens mij niet door heeft hoe essentieel deze afstamming is voor mij, gaf me een gratis DNA-kit van MyHeritage. Deze kit is vandaag per post bij me toegekomen enne… Hartje gaat pomdepomdepomdepompom…
Even zoeken hoe het in zijn werk gaat en waar het naar toe moet en dan zal het enkele weken nagelbijten zijn op het resultaat van mijn etniciteit en medische informatie. Bovendien zouden er mogelijk ‘matches’ kunnen zijn van DNA die in de databanken worden bewaard. Veelal van neven, nichten of verre verwanten hoor ik, maar ok het is alleszins bloedverwantschap die hier ergens op aarde rondloopt.
Dit meisje is best nerveus hoor. Jullie mogen voor mij duimen dat ik niet al te hoge verwachtingen zal hebben voor de uitkomst. Dat is hetgeen waar ik een beetje voor vrees.
Ik hoop jullie te kunnen meenemen in het proces naar het zoeken van mijn roots. Wellicht deels een helende zoektocht.
Zorgen jullie nog steeds voor jezelf, anderen en blijven jullie nog gezond?
How to survive in life 